Όλο και περισσότερες γυναίκες τα τελευταία χρόνια αποφασίζουν να αποκτήσουν παιδί μετά τα 40. Η αναβολή αυτή των σύγχρονων γυναικών οφείλεται σε διάφορους λόγους όπως οικονομικούς, επαγγελματικούς ή προσωπικούς.
Αρχικά πρέπει να τονίσουμε ότι μια γυναίκα μεγαλύτερη των 40 ετών μπορεί να φέρει εις πέρας μια εγκυμοσύνη με επιτυχία. Εντούτοις, υπάρχουν κάποιοι λόγοι επαγρύπνησης ακόμα και πριν αυτή συλλάβει, οι οποίοι συνδέονται με την ηλικία της.
Η γονιμότητα της γυναίκας – δηλαδή η ικανότητά της να συλλάβει και να φέρει εις πέρας μια κύηση – φθίνει με την ηλικία. Η φθίση (δηλαδή η «ελάττωση») της γονιμότητας φαίνεται, πως αρχίζει σταδιακά μετά τα 25 έτη (οπότε και παρουσιάζεται στατιστικά η «μέγιστη» γονιμότητα). Όμως μέχρι και τα 35 έτη αυτή είναι μάλλον μικρή – έως και ανεπαίσθητη. Μετά τα 35 το φαινόμενο αυτό γίνεται εντονότερο.
Ενδέχεται, η μειωμένη γονιμότητα να μη σχετίζεται τόσο με τη «γήρανση» της μήτρας (άλλωστε γυναίκες, που σε προχωρημένη ηλικία επέλεξαν να ξεκινήσουν κύηση με δωρεά ωαρίων, έχουν εξαιρετικά υψηλά ποσοστά επιτυχίας), όσο με τη γήρανση των ωοθηκών.
Έχει διατυπωθεί η άποψη, πως η «ποιότητα» των παραγόμενων ωαρίων επηρεάζεται δυσμενώς από την ηλικία της γυναίκας και αυτός είναι και ο λόγος, που η υπογονιμότητα είναι συνηθέστερη σε γυναίκες μεγαλύτερης ηλικίας.
Εδώ θα πρέπει να τονίσουμε, πως και οι πιθανότητες επιτυχίας των μεθόδων υποβοηθούμενης αναπαραγωγής (σπερματέγχυση και εξωσωματική γονιμοποίηση) επηρεάζονται σε εξαιρετικά μεγάλο βαθμό από την ηλικία της γυναίκας.
Υπάρχουν ελπίδες, πως η κατάψυξη ωαρίων ενδέχεται να «παρατείνει» την αναπαραγωγική ηλικία της γυναίκας, αλλά αυτό μένει να αποδειχθεί και επί του πρακτέου.
Οι γυναίκες μετά τα 40 είναι και πιο πιθανό να παρουσιάζουν συνοδές παθήσεις (π.χ. διαβήτη ή πίεση), οι οποίες επηρεάζουν δυσμενώς έτι περαιτέρω τη γονιμότητά τους ή θα μπορούσαν να προκαλέσουν επιπλοκές σε μια ενδεχόμενη κύηση.
Τέτοιες παθολογίες είναι:
• Σακχαρώδης διαβήτης
• Χρόνια υπέρταση
• Γενικότερα παθήσεις του καρδιαγγειακού συστήματος
• Παχυσαρκία
• Παθήσεις των νεφρών
Οι παθολογίες αυτές συνδέονται με αυξημένη πιθανότητα εμφάνισης επιπλοκών κατά την κύηση όπως:
• Παλίνδρομη κύηση (αποβολή)
• Εμφάνιση συγγενών ανωμαλιών στο μωρό (δηλαδή ανατομικών ανωμαλιών, που είναι παρούσες ήδη από τον τοκετό)
• Υπέρταση κύησης
• Προεκλαμψία
Ιδιαίτερη μνεία αξίζει να γίνει στην παχυσαρκία. Σε πρόσφατη μελέτη εξετάσθηκε η επιρροή της παχυσαρκίας στη εξέλιξη της εγκυμοσύνης σε γυναίκες με ηλικίας από 40 έτη και άνω τη στιγμή του τοκετού. Η μελέτη αυτή περιελάμβανε 52.249 γυναίκες ηλικίας 20 με 29 ετών και 1.231 γυναίκες με ηλικία 40 και άνω με μονήρεις κυήσεις.
Μεταξύ των παχύσαρκων γυναικών στην ηλικιακή ομάδα των 40 ετών και άνω καταγράφηκαν υψηλότερες πιθανότητες για καισαρική τομή, υπέρταση κύησης, προεκλαμψία, σακχαρώδη διαβήτη κύησης, πρόωρο τοκετό πριν τη συμπλήρωση 37 εβδομάδων κύησης, πρόωρο τοκετό πριν τη συμπλήρωση 28 εβδομάδων κύησης, ενώ τα νεογνά τους είχαν μεγαλύτερες πιθανότητες να χρειαστούν εισαγωγή στη μονάδα εντατικής νοσηλείας νεογνών σε σχέση με τις μη παχύσαρκες γυναίκες.
Εντούτοις, φαίνεται πως οι υγιείς παχύσαρκες γυναίκες, που επιλέγουν να τεκνοποιήσουν μετά τα 40 έτη, μπορούν να μειώσουν την πιθανότητα για καισαρική τομή, σακχαρώδη διαβήτη κύησης, υπέρταση κύησης και προεκλαμψία, μειώνοντας το Δείκτη Μάζας Σώματος (Body Mass Index – BMI) σε επίπεδα φυσιολογικά πριν από την σύλληψη.
Γενικά, είναι καλή πρακτική να έχει επιτευχθεί το βέλτιστο θεραπευτικό αποτέλεσμα στα πλαίσια της αντιμετώπισης τέτοιων παθήσεων πριν από τη σύλληψη, ώστε να μειωθεί ο κίνδυνος επιπλοκών κατά την κύηση.
Comments